جام باخته، جان شیفته؛ الهام‌بخش مثل آرمنیا بیلفلد!
آرمینیا بیلفلد دسته سومی با وجود شکست در فینال جام حذفی آلمان روندی الهام‌بخش داشت؛ جام را باخنمد اما جان های بسیاری را شیفته خود کردند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، جام حذفی امسال آلمان داستانی افسانه‌ای را رقم زد که باعث می‌شود برخی دیگر از افسانه‌های فصل جاری فوتبال اروپا در مقایسه با آن روایاتی تکراری و بی‌روح به نظر برسند.
قهرمان لیگ دسته سوم بوندس‌لیگا، آرمینیا بیله‌فلد به فینال رسید! حریفش در بازی سرنوشت‌ساز، اشتوتگارت بود که فصل را در جایگاه نهم بوندس‌لیگا به پایان رسانده بود. در طول این رقابت‌ها تیم تحت هدایت میشل کنیات دست به کار بزرگی زد؛ آنها نخستین تیمی شدند که (به غیر از تیم‌های دسته‌دومی) موفق شدند چهار تیم از بوندس‌لیگا را به طور متوالی حذف کنند. آرمینیا در دور دوم یونیون را 2 بر صفر، در مرحله یک‌هشتم نهایی فرایبورگ را 3 بر یک، در یک‌چهارم نهایی وردربرمن را 2 بر یک و در نیمه‌نهایی بایرلورکوزن را با همین نتیجه شکست داد. دستاوردی بی‌نظیر که واقعاً معجزه بود.
در فینال برلین برابر اشتوتگارت تا زمانی که بازی بدون گل دنبال می‌شد، تیم کنیات آرام‌تر، منسجم‌تر و حتی جذاب‌تر از حریف پرستاره‌اش به نظر می‌رسید. آنها می‌توانستند تنها 25 ثانیه پس از شروع بازی به گل برسند، وقتی سارنرن در ارسال توپ دچار اشتباه شد. در دقیقه 12 همین بازیکن یک فرصت مسلم گلزنی را به سادگی از دست داد. دقایقی بعد او با تکمیل یک ضد حمله سریع، شوتی محکم به تیر دروازه کوبید؛ شوتی که از نقطه‌ای عالی، درست برابر دروازه زده شد.
اشتوتگارت در ادامه تقریباً هر موقعیت ایجاد شده را به گل تبدیل کرد. به علاوه، آرمینیا روی چند اشتباه فردی فاحش، گل خورد. همانجا بود که تفاوت سطح فنی دو تیم خود را نشان داد. در صحنه گل نخست، استیلر، هافبک اشتوتگارت با اولین لمس پس از یک توپ برگشتی، پاس عمقی دقیقی به ولتمید داد. این مهاجم با هوشمندی مدافع میانی را که پشت سرش قرار داشت فریب داد و با یک بغل پا در موقعیت تک به تک دروازه را گشود.
در ادامه نیمه نخست، اشتوتگارت روی اشتباه مشترک شرک و ورل، دومین گل را هم زد. دو بازیکن آرمینیا نتوانستند هماهنگ عمل کنند و با اختلال در کار یکدیگر موقعیتی سه به یک را از دست دادند. حریف بلافاصله از این اشتباه بهره برد و با یک ضدحمله برق‌آسا، اونداو توپ را در موقعیتی عالی به میلوت سپرد.
اما فاجعه ادامه داشت. گروزر، مدافع آرمینیا در حرکتی کاملاً غیرحرفه‌ای شروع به دریبل‌زنی در زمین خودی کرد، بدون آن‌که مقصدی برای پاسش داشته باشد. او یک بازیکن را جا گذاشت اما نتوانست از سد استیلر عبور کند. نتیجه؟ اونداو این بار خودش گل زد. با شوتی دقیق به گوشه پایین دروازه، سومین گل را به ثمر رساند تا عملاً بازی پیش از پایان نیمه اول، به پایان برسد.
با وجود نتیجه تقریباً قطعی، نیمه دوم بازی کسل‌کننده نبود. آرمینیا با روحیه‌ای بالا حمله می‌کرد و می‌خواست حداقل یک گل تسلی‌بخش به ثمر برساند. با این حال، ابتکار عمل در زمین در اختیار اشتوتگارت بود. تیم سباستین هوینس با استفاده از فضای باز، ضد حملات خطرناکی ترتیب می‌داد. در یکی از این ضد حملات، در دقیقه 65 میلوت بار دیگر گل زد. او پس از دریافت توپ از مدافع فرانسوی آرمینیا، اوپی وارد محوطه جریمه شد و با شوتی دقیق به زیر تیر دروازه، حساب کار را 4 بر صفر کرد.
اما آرمینیا، دست‌کم در تعداد شوت‌ها چیزی کم نداشت: 14 شوت برابر 14 شوت اشتوتگارت. تیم کنیات با تمام توان برای گلزنی جنگید و در نهایت مزد تلاشش را گرفت. 10 دقیقه مانده به پایان بازی حمله‌ای از سمت چپ دفاع اشتوتگارت با حرکتی ترکیبی و مثلثی همراه شد و کانیا، مهاجم تعویضی که در همان دقایق نخست حضورش چشم‌نواز ظاهر شده بود، یک گل زد. تنها چند دقیقه بعد، بیلفلد دومین گل را هم به شکلی کاملاً عجیب به ثمر رساند. روی یک ارسال از سمت راست، هیچ بازیکنی از آرمینیا به توپ نرسید اما واگنومن، مدافع اشتوتگارت در تلاش برای بازگرداندن توپ به دروازه‌بان مرتکب یک گل به خودی فاجعه‌بار شد. در دقایق پایانی حتی نزدیک بود گل سوم نیز برای آرمینیا به ثمر برسد اما درخشش دروازه‌بان اشتوتگارت مانع شد.
در نهایت؛ اشتوتگارت چهارمین قهرمانی‌اش در جام حذفی آلمان را جشن گرفت. آنها پیش از این در دهه 1950 دو بار و در فصل 1996/1997 یک بار قهرمان شده بودند. نکته جالب این‌که همین تیم در ورزشگاه المپیک برلین تیم دیگر قهرمان لیگ سوم یعنی انرژی کوتبوس را هم با نتیجه شکست داده بود. برای سباستین هوینس 43 ساله این نخستین جام در دوران مربیگری‌اش محسوب می‌شود. او فصل گذشته اشتوتگارت را تا نایب‌قهرمانی لیگ رساند و این فصل با فتح جام حذفی نامش را بیش از پیش مطرح کرد.
