به گزارش وبسایت نود، آیا کلوپ و گواردیولا خاطره رقابت‌های تاریخی بین مربیان بزرگ جزیره را زنده می کنند؟

وقتی فصل قبل از گواردیولا سوال شد رابطه خودش و کلوپ را چطور توصیف می کند. سرمربی اسپانیایی گفت: «یک رقابت زیبا»

البته این رقابت زیبا، معطوف به امروز نیست و ریشه آن به چند سال قبل برمی گردد. زمانی که کلوپ در دورتموند حضور داشت و با این تیم بر قله فوتبال آلمان می‌درخشید، ورود گواردیولا به بایرن مونیخ اوضاع را تغییر داد و حالا این رقابت برای ایستادن در برترین جایگاه، در لیگ برتر نیز همچنان زنده است. فصل گذشته سیتیِ گواردیولا تمام جام‌های داخلی را کسب کرد و کلوپ در اروپا به قهرمانی رسید.

گواردیولا و کلوپ دو تیم هیجان انگیز و قدرتمند را ساخته اند که در طی 20 سال گذشته در نوع خود منحصر به فرد هستند. رقابت اخیر میان آنها نیز بیش از آنکه رقابتی از نوع جنگ، خشونت و کینه باشد، رقابتی برای پیروزی، موفقیت و قهرمانی است. اما آیا این رقابت سالم و البته بسیار جذاب همینطور ادامه می یابد و در فصل بعد نیز شاهد آن خواهیم بود؟

بازی جام خیریه در روز یکشنبه میان منچسترسیتی و لیورپول، نقطه آغازی برای ادامه این رقابت در فصل جدید است. اهمیت این مسابقه از نظر نتیجه، زیاد نیست و شبیه به یک بازی دوستانه است ولی اگرچه که کلوپ و گواردیولا اهمیت زیادی برای این مسابقه قائل نیستند، ولی شکی نیست که برد در این مسابقه در ابتدای فصل، میتواند از نظر جنبه‌های روانی، تاثیر زیادی داشته باشد.

البته که در لیگ برتر مربیان خیلی خوب دیگری هم حضور دارند. پوچتینو در تاتنهام به دستاوردهای بزرگی رسیده و آینده حتی درخشان تری برای او قابل تصور است. اونای امری نیز نشانه های مثبتی برای آینده نشان داده تا بتواند موفقیت‌هایش را در پاریس و سویا تکرار کند. اما جای تردیدی نیست که کلوپ و گواردیولا در حال حاضر دو قدرت و دو چهره برتر در فوتبال انگلیس محسوب می شوند. آنها پدرخوانده دو خانواده رقیب هستند.

از زمان شروع لیگ برتر در سال 1992، جزیره از این رقابت های جذاب میان مربیان بزرگ زیاد به خود دیده است. رقابت منچستریونایتد فرگوسن با دالگلیش و کوین کیگان در بلکبرن و نیوکاسل، مهمترین رقابت در آغاز لیگ برتر بود که این رقابت با حضور ونگر در آرسنال، پای به عرصه جدیدی گذاشت. با حضور آرسن ونگر در آرسنال در سال 1996، برای تقریباً یک دهه او و فرگوسن برای اکثر جام ها در جزیره می جنگیدند.

ژوزه مورینیو در سال 2004 به عنوان یک غریبه تازه وارد و کم تجربه، پای به جزیره گذاشت و رقابت میان فرگوسن و ونگر کهنه کار را بر هم زد. او خودش را آقای خاص نامید و در دو فصل اول حضورش، بر فوتبال جزیره حکمرانی کرد. او رقابتی کینه‌ورزانه و خصمانه با ونگر داشت و جدالی به مراتب کمتر زخمت، با فرگوسن.

بعد از بازگشت مورینیو به انگلیس و ورود گواردیولا به سیتی، تصور می شد با حضور این دو مربی در دو تیم شهر منچستر، رقابتی شانه به شانه، سخت و ستیزه جویانه را میان این دو شاهد باشیم. چیزی که شبیه به آن را در زمان حضور این دو مربی در اسپانیا مشاهده کرده بودیم. اما بعد از سه سال از آن روز، این کلوپ بوده که توانسته در مقابل پپ قد علم کند و مربی اسپانیایی را به چالش بکشد. فصل قبل این رقابت به اوج خود رسید و شاید حتی همچون زمان فرگوسن - ونگر بدل به رقابتی شد ماورای باشگاه‌ها. رقابتی میان دو سبک، دو تفکر و دو نام بزرگ.

یکی از نزدیکان کلوپ در مورد رقابت میان مربی آلمانی و پپ گفته است: «هیچ دشمنی میان این دو مربی وجود ندارد. شخصیت های متفاوتی دارند ولی به عنوان مربی هر دو به شدت باانگیزه و سخت و جدی در کارشان هستند. میان این دو مربی بزرگ اعتبار و احترام متقابلی وجود دارد. اما هر یک روش و سبک کار خود دارد.»

درست مثل رقابت سخت و جذاب میان ونگر و فرگوسن در اواخر دهه 90 میلادی و ابتدای هزاره سوم، جدال میان گواردیولا و کلوپ نیز موجب شده تا هر دو مربی برای کسب موفقیت، به سطحی بالاتری از ثبات و پیشرفت برسند. لیورپول فصل قبل در کل فصل فقط یک شکست خورد و 97 امتیاز گرفت ولی در نهایت به قهرمانی نرسید. لیورپول با 97 امتیاز در هر فصل دیگری در لیگ می توانست قهرمان شود. (البته به جز فصل گذشته) آنها یکی از ده تیمی هستند که در کل تاریخ لیگ برتر، از مرز 90 امتیاز عبور کردند ولی با ناکامی مطلق، قهرمان نشدند.

چرا؟ چون سیتی وجود داشت. لیورپول فصل قبل برای دومین سال متوالی به فینال لیگ قهرمانان رسید و در 9 بازی اخرش در لیگ همیشه پیروز شد، اما این آمار در مقابل کسب 14 برد پیاپی تیم پپ در لیگ، محکوم به شکست شد. با این وجود 12 ماه بعد از شکست تلخ در کیف مقابل رئال مادرید، لیورپول توانست در مادرید، تاتنهام را شکست دهد تا بالاخره بعد از 4 سال حضور در آنفیلد، کلوپ دستش به یک جام بزرگ و ارزشمند برسد.

آن قهرمانی، باور و اعتمادی فراوان را در تیم لیورپولِ کلوپ ساخت که می تواند آغاز عصری جدید در آنفیلد باشد. اما در آن سمت، 50 مایل آن طرف‌تر، یک رقیب بزرگ وجود دارد که دوست ندارد به هیچ جامی "نه" بگوید و این دقیقاً همان دلیلی است که مالکان اماراتی سیتی وی را استخدام کردند.

واکر مدافع انگلیسی منچسترسیتی در مورد اهمیت قهرمانی در لیگ قهرمانان برای باشگاهش می گوید: «بسیار مهم است. ما می خواهیم به آن نقطه ای برسیم که به دنبالش هستیم. و لیگ قهرمانان آن نقطه دلخواه است. برای کیفیت بازیکنانی که ما اختیار داریم، و کیفیت مربی تیم مان، قهرمانی در لیگ قهرمانان، آن نقطه دلخواه است که به دنبالش هستیم.»

تمرکز سیتیِ گواردیولا روی قهرمانی در اروپا؛ دقیقاً همان چیزی است که می تواند توجه آنها را کمی از لیگ برتر دور کند و فرصتی برای کلوپ و تیمش در لیگ برتر ایجاد کند. جای شکی نیست که برای هواداران لیورپول، قهرمانی در انگلیس به همان اندازه عطش سیتی برای قهرمانی در اروپا و بلکه بیشتر، مهم است. حالا سه دهه از قهرمانی آنها در جزیره می‌گذرد.

اما تیم کلوپ، در این فصل همین حالا هم با چالش ها و مشکلاتی دست به گریبان شده است. آنها این فصل برنامه فشرده ای دارند و در همین ابتدای فصل، شاید چند بازیکن اصلی خود را در اختیار نداشته باشند. مانه، صلاح و فرمینو سه عنصر مهم خط آتش لیورپول همگی در تابستان در رقابت‌های جام ملت‌ها برای کشورشان حضور پیدا کردند و ممکن است برای ابتدای فصل آماده نباشند.

کلوپ در این باره می گوید: «خوشحال می شوم اگر فصل را همچون اوضاع فصل قبل شروع کنیم (کسب شش برد در شش مسابقه ابتدایی لیگ در فصل قبل). اما همیشه جا برای پیشرفت وجود دارد. برنامه ریزی در دفتر کار شاید آسان به نظر برسد ولی از دست دادن سه یا چهار بازیکن، می تواند برنامه‌ها را به هم بزند. ثبات، پایداری و تلاش برای برد همگی مهم هستند. ثبات در ارائه بالاترین عملکرد نیز اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر همان ذهنیت و همان عملکرد را حفظ کنیم، بازی مقابل ما آزاردهنده خواهد بود و رقابت با لیورپول برای رقبا جالب نخواهد بود. بازیکنان باید حالا قدم بعدی را بردارند.»

درست مثل لیورپول، منچسترسیتی نیز به دنبال قدم بعدی است. همانطور که استونز مدافع انگلیس این تیم نیز روی این موضوع تاکید دارد؛ او اگرچه پذیرفته که فصل قبل کورس دو اسبه برای قهرمانی رقم خورد ولی آنها اکنون به دنبال ثبات، پیشرفت و ارائه عملکردی بهتر از فصل قبل هستند.»